Gönderen = Meltem YILDIZ

büyümek istemiyorum anne hedef seçmektense hedef olmayı kurşunlara...vurmaktansa vurulmayı seçiyorum .doğdum ve irkildim büyüklüğü karşısında dünyanın gördüm ve şaşırdım aç gözlülüğüne insanların.insan, insanın düşmanı mıdır?kim kırar gönülleri,korkmaz mı ve bilmez mi insan bir gönül kıran onmayacaktır ve vurduğu silah er geç dönecektir kendine.ve insan vurduğu kadar vurulur bilmez mi?nedameti olmayana merhamet değil lanet edilir ancak.çocukları anne küçük kurşunlarla mı vururlar oysa çocuk merhamet demektir biraz inanmaktır bir uçurtmanın değerli olduğuna bir füzeden.bütün bilyalarımı versem, resimlerimi, topacımı yetmez mi anne yok etmeye yeryüzünden bütün silahları bütün oyunlarda ebe olmaya razıyım yeter ki bölmesin bir bomba rüyalarımı.madem savaş en çok bir çocuğun annesiz ya da babasız olması demektir,ebelenmek ve bir daha oyuna girememektir madem yakıyorum tahta atımı ve tabancamı.oyunlarda ne askerim bundan sonra ne de pilotsöz, kullanmayacağım bundan sonra sapanımı.sığınaklara gitmek istemiyorum anne.oynamak istemiyorum sonunda ‘elma dersem çık’ olmayan hiçbir saklambacı.çocukları küçük kurşunlarla mı vururlar anne akar mı onların da kanları?“ne çok yorulduk büyümekten soluklanalım biraz.”

Teşekkür ederim, Soluklanmak ,dinlenmek yok. Bizler haysiyetimizi,onurumuzu kaybetmedik ,paramızı kaybettiğimiz kadar, bir yerlerdeysen  bu beyin gücün olsun, yorulma ,soluklanma ve büyümekten korkma.  AMCAN